Piotrkowska 38

Dwupiętrowa kamienica przy Piotrkowskiej 38 od lat 80. XIX wieku należała do rodziny Tennenbaumów. Z pewnością na tle innych gmachów wystawionych przy Piotrkowskiej nie mogła imponować rozmiarami, czy bogactwem architektonicznych detali zdobiących fasadę, duże wrażenie mogła jednak robić lista przedsiębiorstw i sklepów, które aż do II wojny światowej funkcjonowały pod tym adresem. Wiele spośród gęsto zabudowanych oficynami łódzkich podwórek pełniło wówczas funkcje handlowe, mało które jednak mogło równać się liczbą prowadzonych interesów z niepozorną kamienicą przy Piotrkowskiej 38. Co w Łodzi naturalne, dominowały firmy zajmujące się sprzedażą artykułów włókienniczych. W okresie międzywojennym pod tym adresem zarejestrowanych było ponad dwadzieścia przedsiębiorstw trudniących się „sprzedażą manufaktury”. Właścicielami w zdecydowanej większości byli kupcy żydowscy, tacy jak Zysking Himelfarb, Jakub Kohn, Mojsze Montag, Jakub Fajnberg, Berek Działowski, Moszek Puchacz czy bracia Samuel i Abram Auerbach. Ponadto, Izrael Wolfowicz handlował przy Piotrkowskiej 38 kapami i obrusami, Pinkus Reichert przędzą, Fajga Buchner perfumami i galanterią, Lajba Fride miała tu pracownię rękawiczek, a Cypora Rozenblum oferowała noclegi i prowadziła jadłodajnię. W latach 20. i 30. cukiernię, a także piwiarnię prowadził tutaj Jakub Roszgold. W oficynie działała piekarnia Noecha Weinberga, a także tkalnia mechaniczna Samsona Poznańskiego. Wspomnieć można jeszcze o działającej tutaj administracji niemieckojęzycznej gazety „Lodzer Nachrichten”, księgarni Ettingera oraz mieszczącej się tutaj od 1925 roku agencji „Ruchu”, zajmującego się dystrybucją prasy i sprzedażą materiałów piśmienniczych. Po II wojnie światowej, poza nielicznymi wyjątkami, lokale we frontowej kamienicy i w oficynach przekształcono w mieszkania.