Kamienica Franciszka Fischera
Ulokowana przy ulicy Piotrkowskiej 54, na rogu z ulicą Dzielną (obecnie Narutowicza), dwupiętrowa kamienica, z charakterystycznym zaokrąglonym narożnikiem, wybudowana została na zamówienie Franciszka Fischera, przedsiębiorcy działającego w branży włókienniczej. Pierwotnie na działce tej stał drewniany dom, wraz z oficyną, w której mieściły się ręczne zakłady tkackie. Po nabyciu działki, Fischer wyburzył dawne zabudowania i zlecił zaprojektowanie nowego, murowanego już gmachu, Hilaremu Majewskiemu. Budowę ukończono w roku 1876. Kilkanaście lat później, na tej samej działce, z tym, że od strony ulicy Dzielnej, Fiszerowie dobudowali drugą kamienicę, ze względu na przepych i bogactwo architektonicznego detalu zwaną nieraz „pałacem”. Gmach ten również jest dwupiętrowy, przy czym jest nieco wyższy od kamienicy narożnej; wyróżnia się płytkimi ryzalitami z charakterystycznymi arkadami, w których ukryte były loggie. Autorem jego projektu był Edward Kreutzburg. W kamienicy Fischera, obok mieszkań prywatnych, przez lata mieściły się również eleganckie sklepy, na czele z delikatesami Maurycego Sprzączkowskiego, gdzie kupić można było artykuły kolonialne, wyborną herbatę rosyjskiej firmy „Piotr Orłow”, wykwintne wina sprowadzane z różnych zakątków Europy oraz aromatyczne kawy. W okresie międzywojennym do kamienicy przy Piotrkowskiej 54 wprowadziły się biura i kantor fabryki włókienniczej Mozesa Klajmana. Po II wojnie światowej budynek przeszedł na własność miasta, zachowując swoją funkcję handlowo-usługową (na parterze) i mieszkalną (na piętrach). W latach 60. na parterze, w narożniku budynku, wyrąbano podcienie, m.in. z myślą o upłynnieniu ruchu pieszych w tym miejscu. W ostatnich latach, w związku z przeprowadzoną rewitalizacją, przywrócono pierwotny kształt fasady, w miejsce podcienia pojawiły się drzwi do jednego z parterowych lokali, a nad nimi, charakterystyczny narożny balkon z żelazną balustradą. Obecnie budynek czeka na kupca lub na najemców.