Dom Karola Scheiblera przy ul. Piotrkowskiej 263

Karol Scheibler zapamiętany został przez łodzian jako twórca największego przemysłowego imperium w mieście, właściciel potężnego kompleksu fabryczno-mieszkalnego i kilku okazałych rezydencji. Jednak w pierwszych latach swojego pobytu w Łodzi, gdy dopiero kładł podwaliny pod późniejszy rozwój firmy, mieszkał stosunkowo skromnie. W 1854 roku, po ślubie z Anną z Wernerów, córką właściciela fabryk w Ozorkowie i Zgierzu, kupił niezbyt okazały, parterowy dom rękodzielniczy, zbudowany w 1838 roku u zbiegu ulicy Piotrkowskiej i Placowej (dziś ks. Ignacego Skorupki). To tutaj planował pierwsze inwestycje w dolinie rzeki Jasień i tutaj czekał na ukończenie bardziej okazałej rezydencji, czyli neorenesansowego pałacu przy Wodnym Rynku. Co ciekawe, Scheiblerowie zachowali duży sentyment dla pierwszej łódzkiej siedziby seniora rodu i nawet dysponując wieloma okazałymi gmachami w różnych częściach miasta, nie zdecydowali się nigdy na jej sprzedaż. W międzyczasie natomiast, wyrosły w sąsiedztwie zabudowania kościelne. Na tyłach domu Scheiblera, w połowie lat 20. stanął pałac, będący siedzibą biskupa łódzkiego i łódzkiej kurii. Autorem projektu, zrealizowanego na zlecenie pierwszego łódzkiego biskupa, Wincentego Tymienieckiego, był ceniony w międzywojennej łodzi architekt, Józef Kaban-Korski. Po drugiej stronie ulicy Placowej, na południe od domu Scheiblera znajdował się tzw. rynek fabryczny, zwany później też placem szpitalnym. W 1895 roku teren ten został przekazany przez władze miejskie komitetowi budowy kościoła katolickiego, na czele którego stanął Juliusz Teodor Heinzel. W 1912 roku poświęcono ołtarze w świątyni i podjęto prace nad wykończeniem jej wnętrza. Teren kościoła otoczony był metalowym ogrodzeniem dookoła którego rosły drzewa. Wobec wybuchu I wojny światowej, budowa została wstrzymana i dopiero w latach 20. dobudowano strzelistą wieżę, a świątynia nabrała obecnego kształtu. W 1922 roku podniesiono ją do rangi katedry. Po II wojnie światowej dom Scheiblera został przejęty przez kościół – ulokowała się tutaj katolicka księgarnia i sklep z dewocjonaliami. W latach 90., ze względu na fatalny stan techniczny, budynek został rozebrany. W 1996 roku odbudowano go, starając się w miarę możliwości zachować zewnętrzny wygląd pierwotnej bryły. Obecnie mieści się tutaj księgarnia archidiecezjalna.