Szpital Leonii i Izraela Poznańskich

Gmach szpitala u zbiegu ulic Północnej i Targowej (obecnie Sterlinga) ukończono w roku 1890, po trwającej pięć lat budowie. Imponujący, neorenesansowy, czteropiętrowy budynek, na planie litery „H” powstał w oparciu o projekty sporządzone przez Hilarego Majewskiego i Juliusza Junga. Fundatorami placówki było małżeństwo Poznańskich – Leonia i jej mąż Izrael Kalmanowicz, twórca i właściciel jednego z największych imperiów włókienniczych przemysłowej Łodzi. Budowa szpitala, podobnie jak zaangażowanie w wiele inicjatyw charytatywnych i fundacje innych gmachów użyteczności publicznej, była w pewnym sensie zabiegiem wizerunkowym i miała utwierdzić opinię publiczną w przekonaniu, że łódzcy przemysłowcy troszczą się nie tylko o zyski swych przedsiębiorstw, lecz również o rozwiązywanie problemów społecznych. Z drugiej strony fundacja placówki była odpowiedzią na realny problem, odczuwany przez społeczność łódzkich Żydów, nie mających do tej pory możliwości leczenia w placówce, gdzie zapewniona byłaby religijna opieka ze strony rabina, a przy przygotowywaniu potraw przestrzegano by zasad koszerności. Lokalizacja szpitala Poznańskich była bardzo trafiona – mieścił się w północnej części miasta, blisko dzielnic zamieszkanych w znacznym stopniu przez Żydów, a z drugiej strony ulokowany był na wzniesieniu i w otoczeniu zieleni, co tworzyło odpowiedni klimat dla chorych na płuca. To właśnie tutaj, za sprawą dr Seweryna Sterlinga pod koniec XIX wieku powstał pierwszy w całym Królestwie Polskim wyspecjalizowany oddział dla osób chorych na gruźlicę.W kolejnych latach szpital kierowany wprawną ręką Jakuba Hertza, rozwijał swoją działalność. Uruchomiono ambulatorium, w którym bezpłatnie udzielano porad najuboższym chorym, zwiększono do ponad 100 ilość łóżek szpitalnych, otwierano kolejne oddziały. Szpital, choć nazywano go wciąż szpitalem żydowskim, po 1918 roku w praktyce przyjmował wszystkich chorych, niezależnie od wyznawanej religii. Po II wojnie światowej w gmachu szpitalnym ulokowano na krótki czas koszary, w 1947 r. oddano zaś go do dyspozycji Akademii Medycznej, która zlokalizowała tutaj swój szpital kliniczny. W latach 50., od strony ulicy Północnej, dobudowano dodatkowe skrzydło, w którym ulokowano aulę wykładową i pomieszczenia dydaktyczne. Obecnie mają tutaj swoją siedzibę placówki wchodzące w skład Centralnego Szpitala Weteranów, działającego przy Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym im. WAM.