Gmach Narodowego Banku Polskiego przy al. Kościuszki
Mieszczący się w Alei Kościuszki pod numerem 14 okazały gmach wybudowany został w 1908 roku. Wzniesiono go dla łódzkiego oddziału rosyjskiego Banku Państwa, instytucji bezpośrednio podlegającej ministerstwu finansów w Petersburgu. Autorem projektu, wyłonionego w rezultacie zamkniętego konkursu, do którego zaproszono jedynie kilku uznanych architektów, był Dawid Lande. Gmach ulokowano na planie litery „L”, której dłuższe ramię usytuowano wzdłuż al. Kościuszki (wówczas była to Spacerowa), krótsze zaś wzdłuż ulicy 6 Sierpnia (wówczas Benedykta). Budynek ma dość eklektyczny charakter, dominują jednak elementy nawiązujące do stylistyki neorenesansowej i neobarokowej. Główne wejście ulokowano w środkowej części fasady. Po obydwu stronach drzwi znajdują się kolumny, wspierające trójkątny fronton nawiązujący do wzorców architektury klasycznej. Okno, znajdujące się na pierwszym piętrze, nad głównym wejściem, przyozdobiono rzeźbą z postaciami Hermesa i Fortuny, symbolizującymi odpowiednio handel i finanse. Najważniejszym i zarazem najbardziej okazałym pomieszczeniem banku była, znajdująca się na parterze, sala obsługi, licząca sobie ponad 50 metrów długości i 10 metrów wysokości. W żadnym innym banku czy urzędzie w ówczesnej Łodzi nie przyjmowano interesariuszy w tak wielkim pomieszczeniu.Oddział rosyjskiego Banku Państwa funkcjonował tutaj do 1914 r., a więc do momentu ewakuacji carskiej administracji z miasta, w obliczu zbliżających się wojsk niemieckich. Później przez krótki czas funkcjonował tutaj łódzki komisariat Polskiej Organizacji Narodowej, powołanej w pierwszym okresie wojny z inicjatywy Józefa Piłsudskiego. Kierował nim – o czym przypomina tablica wmurowana w fasadę budynku – Witold Jodko-Narkiewicz, przez lata należący do grona przywódców Polskiej Partii Socjalistycznej i jeden z najbliższych wówczas współpracowników Piłsudskiego. W latach I wojny światowej swoją siedzibę miały tutaj również niemieckie władze okupacyjne. W niepodległej Polsce początkowo ulokowano w tym miejscu łódzką Izbę Skarbową, w 1927 roku zaś niejako przywrócono pierwotną funkcję gmachu i otwarto tutaj oddział Banku Polskiego. Także po drugiej wojnie światowej znalazł tutaj siedzibę łódzki oddział banku centralnego, działającego pod nową nazwą, jako Narodowy Bank Polski.